قوله تعالى: و منْ أحْسن دینا و کیست نیکو دینتر، ممنْ أسْلم وجْهه لله از آنکه روى خود فرا خدا کرد؟، و هو محْسن و آن گه با آن نیکوکار بود، و اتبع ملة إبْراهیم و بر پى ملت ابراهیم ایستاد، حنیفا آن مسلمان پاک دین، و اتخذ الله إبْراهیم خلیلا (۱۲۵) و الله ابراهیم را دوست گرفت.
و لله ما فی السماوات و ما فی الْأرْض و خدایراست هر چه در آسمان و زمین چیز است، و کان الله بکل شیْء محیطا (۱۲۶) و خداى بهمه چیز دانا است داناى همیشهاى.
و یسْتفْتونک فی النساء مىپاسخ پرسند از تو در کار زنان، قل الله یفْتیکمْ فیهن گوى که خداى پاسخ میکند شما را در کار ایشان، و ما یتْلى علیْکمْ و آنچه بر شما میخوانند، فی الْکتاب درین نامه، فی یتامى النساء در کار دختران پدر مردگان، اللاتی لا توْتونهن آنان که ایشان را نمیدهید، ما کتب لهن آنچه واجب نبشتهاند ایشان را، و ترْغبون أنْ تنْکحوهن و رغبت نمیکنید که بزنى کنید ایشان را، و الْمسْتضْعفین من الْولْدان و از تو مىفتوى پرسند زبون گرفتگان از کودکان، و أنْ تقوموا للْیتامى بالْقسْط و میفرماید الله شما را که یتیمان را بداد بپاى ایستید، و ما تفْعلوا منْ خیْر و هر چه کنید از نیکى، فإن الله کان به علیما (۱۲۷) الله بآن دانا است همیشهاى.
و إن امْرأة و اگر زنى بود، خافتْ منْ بعْلها که از شوى خویش دانسته و دیده باشد، نشوزا باز نشستى، أوْ إعْراضا یا روى گردانیدنى، فلا جناح علیْهما نیست بر ایشان تنگیى، أنْ یصْلحا که با هم آشتى سازند، بیْنهما صلْحا میان یکدیگر بر خیر، و الصلْح خیْر و آشتى به، و أحْضرت الْأنْفس الشح و حاضر کردهاند مردمان را بدریغ داشتن خویشتن را از ناکامى، و إنْ تحْسنوا و تتقوا و اگر بنیکویى در آئید، از بیداد بپرهیزید، فإن الله کان بما تعْملون خبیرا (۱۲۸) الله بآنچه شما میکنید دانا است آگاه همیشهاى.
و لنْ تسْتطیعوا أنْ تعْدلوا بیْن النساء و نتوانید که داد کنید میان زنان، و لوْ حرصْتمْ و هر چند کوشید و خواهید، فلا تمیلوا کل الْمیْل لکن همه کششى مکنید، فتذروها که آن زن را فرو گذارید، کالْمعلقة چون آویخته، و إنْ تصْلحوا و اگر نیک در آئید و بآشتى گرائید، و تتقوا و از جور پرهیزید، فإن الله کان غفورا رحیما (۱۲۹) خداى مهربانست و آمرزگار همیشهاى.
و إنْ یتفرقا ور پس از هم ببرند، یغْن الله کلا منْ سعته بى نیاز کند خداى هر دو را از یکدیگر از فراخى خویش، و کان الله واسعا و خداى بىنیاز است توانگر، فراخ دار فراخ بخش، حکیما (۱۳۰) دانا است همیشهاى.
و لله ما فی السماوات و ما فی الْأرْض و خدایراست هر چه در آسمان و زمین چیز است و کس، و لقدْ وصیْنا و اندرز کردیم، الذین أوتوا الْکتاب منْ قبْلکمْ ایشان را که پیش از شما کتاب دادند، و إیاکمْ و شما را هم اندرز کردیم، أن اتقوا الله که از خشم و عذاب خداى بپرهیزید، و إنْ تکْفروا و اگر کافر شید، فإن لله ما فی السماوات و ما فی الْأرْض خداى راست هر چه در آسمان و زمین چیز است، و کان الله غنیا حمیدا (۱۳۱) و خداى بىنیاز است توانگرى ستوده همیشهاى.
و لله ما فی السماوات و ما فی الْأرْض و خداى راست هر چه در آسمان و زمین چیز است و کس، و کفى بالله وکیلا (۱۳۲) و نیک بسنده و کارساز که اوست.
إنْ یشأْ یذْهبْکمْ أیها الناس اگر خواهد شما را ببرد اى مردمان! و یأْت بآخرین و دیگران آرد، و کان الله على ذلک قدیرا (۱۳۳) و الله بر آن توانا است همیشهاى.
منْ کان یرید ثواب الدنْیا هر که پاداش این جهان میخواهد، فعنْد الله ثواب الدنْیا و الْآخرة بنزدیک خداى است پاداش این جهانى و پاداش آن جهانى، و کان الله سمیعا بصیرا (۱۳۴) و الله شنواى است بیناى همیشهاى.
یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، کونوا قوامین بر استاد دارید، بپاى ایستید، بالْقسْط براستکارى و داد دهى، شهداء لله و گواهان بودن خداى را براستى، و لوْ على أنْفسکمْ ور همه بر نفس شما بود، أو الْوالدیْن یا بر پدر و مادر بود، و الْأقْربین یا بر خویشان، إنْ یکنْ غنیا اگر توانگر بود، أوْ فقیرا یا درویش بود، فالله أوْلى بهما که خداى اولیتر بهر دو، فلا تتبعوا الْهوى بر پى بایست خود مایستید، أنْ تعْدلوا که داد نکنید، و إنْ تلْووا و اگر در کار شوید، أوْ تعْرضوا یا روى گردانید، فإن الله کان بما تعْملون خبیرا (۱۳۵) خداى بآنچه شما میکنید دانا است و آگاه همیشهاى.